I Niedziela Adwentu

Tajemnicą, jest moment kiedy człowiek się nawraca, kiedy decyduje się na życie w bliskości Boga.

Modlił się jeden z poetów nad księgą Pisma Świętego

Abym nie zaprzeczył

Słowu

Abym nie rozminął się

Z Twoim Synem (…) daj więc Wcielony

Niech ani jedno słowo moje

Nie nienawidzi (…)

Niech leczy.

Niech łagodzi.

Niech zamyka

Człowiecze rany jak skrzydła ołtarza”

Czasem tak w życiu bywa, że najpierw musi coś nadejść, co uwrażliwi nasze serce rozszerzy źrenice oczu duchowego widzenia i pozwoli wyciągnąć dłonie ku Chrystusowi. O takiej postawie przypomina nam rozpoczynający się okres adwentu. Potrzebny jest więc nasz zdecydowany ruch w kierunku Boga. Zaprasza nas także do tego cytowany wcześniej poeta.

Wszystko jest w Tobie,

Cokolwiek przeżyłem.

Wszystko jest w Tobie,

I cokolwiek przeżyje

W Tobie jest co kochałem

W Tobie o czymkolwiek marzyłem.

Doświadczeni życiową droga niejednokrotnie wiodącą gdzieś hen na manowce, doświadczeni nieustannym pragnieniem czegoś więcej niż tylko tym co przynosi dzień za dniem, całym sobą wołamy, że w Bogu jest wszystko czego pragniemy. Adwent to właśnie ten moment i ta chwila, która może stać się tajemnicą spotkania z Chrystusem i początkiem osobistego nawrócenia. Dalej ten sam poeta snuje takie przemyślenia upewniając nas, że warto być przy Bogu.

Trzeba mi zostać artystą wiary

I nieustannie tę wiarę zdobywać,

I wciąż od nowa zdobywać jej głębię,

Jak zdobywam nowe słowo w wierszu,

Jak zdobywamy nowy dźwięk w muzyce

I nowe barwy na płótnie obrazu

Życzę każdemu z nas by dzięki adwentowym dniom, każdy z nas stawał się artystą wiary i na płótnie czasu swojego życia malował najpiękniejszy obraz osobistej świętości.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie